Zasiedzenie jest prawem do nabycia nieruchomości, która stała się własnością osoby, która regularnie ją użytkuje, ale nie jest jej właścicielem. Prawo to może przysługiwać osobie fizycznej, prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Zasiedzenie jest jednym ze sposobów nabycia własności nieruchomości (art. 180–181 Kodeksu cywilnego).
Prawo do zasiedzenia przysługuje osobie, która posiada nieruchomość w dobrej wierze, tj. nie wie o tym, że jest ona własnością kogoś innego. Prawo do zasiedzenia nabywa się z chwilą osiągnięcia przez osobę posiadającą nieruchomość w dobrej wierze stanu posiadania wyłącznego (art. 182 Kodeksu cywilnego).
Prawo do zasiedzenia przysługuje osobie, która posiada nieruchomość w dobrej wierze, tj. nie wie o tym, że jest ona własnością kogoś innego. Prawo to nabywa się z chwilą osiągnięcia przez osobę posiadającą nieruchomość w dobrej wierze stanu posiadania wyłącznego (art. 182 Kodeksu cywilnego). Osoba, która nabyła prawo do nieruchomości w wyniku zasiedzenia, może je utracić wskutek roszczenia właściciela nieruchomości (art. 183 Kodeksu cywilnego).
Prawo do zasiedzenia przysługuje osobie, która posiada nieruchomość w dobrej wierze, tj. nie wie o tym, że jest ona własnością kogoś innego. Prawo to nabywa się z chwilą osiągnięcia przez osobę posiadającą nieruchomość w dobrej wierze stanu posiadania wyłącznego (art. 182 Kodeksu cywilnego).
Osoba, która nabyła prawo do nieruchomości w wyniku zasiedzenia, może je utracić wskutek roszczenia właściciela nieruchomości (art. 183 Kodeksu cywilnego). W takiej sytuacji sąd może przyznać właścicielowi nieruchomości prawo do jej odbioru w takim stanie, w jakim znajdowała się ona w momencie nabycia przez osobę, która ją zasiedziała (art. 184 Kodeksu cywilnego).
Prawo do zasiedzenia przysługuje osobie, która posiada nieruchomość w dobrej wierze, tj. nie wie o tym, że jest ona własnością kogoś innego. Prawo to nabywa się z chwilą osiągnięcia przez osobę posiadającą nieruchomość w dobrej wierze stanu posiadania wyłącznego (art. 182 Kodeksu cywilnego).
Osoba, która nabyła prawo do nieruchomości w wyniku zasiedzenia, może je utracić wskutek roszczenia właściciela nieruchomości (art. 183 Kodeksu cywilnego). W takiej sytuacji sąd może przyznać właścicielowi nieruchomości prawo do jej odbioru w takim stanie, w jakim znajdowała się ona w momencie nabycia przez osobę, która ją zasiedziała (art. 184 Kodeksu cywilnego).
Prawo do zasiedzenia przysługuje osobie, która posiada nieruchomość w dobrej wierze, tj. nie wie o tym, że jest ona własnością kogoś innego. Prawo to nabywa się z chwilą osiągnięcia przez osobę posiadającą nieruchomość w dobrej wierze stanu posiadania wyłącznego (art. 182 Kodeksu cywilnego).
Osoba, która nabyła prawo do nieruchomości w wyniku zasiedzenia, może je utracić wskutek roszczenia właściciela nieruchomości (art. 183 Kodeksu cywilnego). W takiej sytuacji sąd może przyznać właścicielowi nieruchomości prawo do jej odbioru w takim stanie, w jakim znajdowała się ona w momencie nabycia przez osobę, która ją zasiedziała (art. 184 Kodeksu cywilnego).
Prawo do zasiedzenia przysługuje osobie, która posiada nieruchomość w dobrej wierze, tj. nie wie o tym, że jest ona własnością kogoś innego. Prawo to nabywa się z chwilą osiągnięcia przez osobę posiadającą nieruchomość w dobrej wierze stanu posiadania wyłącznego (art. 182 Kodeksu cywilnego).
Osoba, która nabyła prawo do nieruchomości w wyniku zasiedzenia, może je utracić wskutek roszczenia właściciela nieruchomości (art. 183 Kodeksu cywilnego). W takiej sytuacji sąd może przyznać właścicielowi nieruchomości prawo do jej odbioru w takim stanie, w jakim znajdowała się ona w momencie nabycia przez osobę, która ją zasiedz